คุณยายหลายอาการ-หลายออพชั่น

           (เรื่องคุณยายหลายอาการ หลายออพชั่น หมอนัด และเฝ้าไข้ รวม 4 เรื่อง)


คุณยายหลายอาการ
.........อยู่กันมาหลายปี คุณยายธนัญธรเป็นคนเข้มแข็ง เป็นหญิงเหล็ก หญิงแกร่ง ภาพที่ปรากฎให้ใคร ๆเห็น แบบนั้นจริงแต่ยังมีอาการหลายอย่าง ไม่แสดงให้เห็น นานวันเข้า รู้จักกันมากขึ้น อาการที่ไม่ค่อยได้เห็นก็แสดงอาการให้เห็น จนน่าเป็นห่วง ไม่ใช่เรื่องเสียหาย แต่ช่วยให้เข้าใจยายดีขึ้น จะนำมาเล่าให้ลูกหลานฟัง 
.........คุณยายติดกะละมัง คนอื่นเขาเป็นติดอ่าง แต่นี่ไม่ใช่เขาเรียกอะไรไม่รู้ ยาย จะติดคำบางคำในความนึกคิด เวลาจะพูดอะไรด่วน ๆ คำที่ติดอยู่นั่นโผล่มาก่อน โดยที่แกไม่รู้ตัวแถมยืนยันว่าไม่ได้พูดคำนั้น อย่าง คำกางเกงใน คงกระทบใจสัก ครั้งหนึ่งและ ฝังลึกเชียวไม่ยอมลืมง่าย จะไปเที่ยวนอกบ้านกัน เรามีหน้าที่สวม ปลอกคอให้หมาน้อย 2 ตัว จะเอาไปด้วย...จวนเวลาหมาอาบเสร็จ น้ำเช็ดตัวอยู่ ยายออกมาเร่ง
.........นี่ ตา ใส่กางเกงในไว ๆหน่อยสิ.....งง รู้ได้ไงว่าเราไม่ใสกางเกงใน นึก ๆ... อ้อ เร่งเราใส่ปลอกคอให้หมา แม่บ้านเช็ดตัวให้หมาอยู่เลยแกล้ง สวนไป ยุ่งทำไมใส่ไม่ใส่ กางเกงในป้า ยายก็ยังไม่รู้สึกนะ รีบ ๆ หน่อย ใส่กางเกงในแล้วจะไปกันก็ขำกันแหละ รู้ว่ายายแกหลุด ยังไม่รู้สึกตัวอะไร มีอยู่คราหนึ่งรำคาญเลยลองแกล้งยาย... ออกจากห้าง แมคโคร สองข้างทางมีแผงขายหอยแมงภู่ 5-6 แผง ติดป้าย หอยสด ๆ 3 โลร้อย ซื้อไปครั้งหนึ่งเจอหอยเน่า เททิ้งเฉย ๆ เลยนั่งด่าในรถแหละ พวกนี้ขายหอยเน่า ๆ ให้ เราเนาะยาย ทำไมไม่เลือกหอยสด ๆมาขาย ครั้งก่อนเราบอกซื้อหอยสด ๆ สามโล ได้หอยเน่า หรือจะให้เราบอก หอยเน่า ๆ สามโล ถึงจะได้สด ๆ คุยจบถึงแผงพอดี ให้เงินยาย 100 บาท ยายเปิดหน้าต่างรถสั่งบนรถเลย.... แม่ค้า ๆ หอยเน่า ๆ สามโล ปิดปากไม่ทันหลุดไปแล้ว ดีที่คนขายเป็นผู้ชาย แกหัวเราะ...ไม่มีครับมีแต่หอยสด ๆ ยายก็ยังเฉย ได้หอยแล้วก็ออกรถ ยายหันมาถามเรา พ่อค้ามันหัวเราะอะไร ก็ต้องบอกว่าพ่อค้าอารมณ์ดี เมียไม่อยู่ ใครมาเขายิ้มให้เสมอแหละ
.........อาการโลกหมุนเคยยินยายบอกมีปัญหาช่องหู ส่งผลมีอาการโลกหมุนบ่อย แก ชอบแคะหูทั้งแคะเองและวานเขาช่วย แคะเสร็จก็จะมีอาการบ้านหมุน เวียนหัวเป็นบ่อยจนชิน...มีอยู่วันหนึ่งแกมีอาการบ้านหมุน แต่เช้าจนเที่ยง นานกว่าทุกครั้ง ถาม แม่บ้านก็ไม่ได้แคะหูให้ พอตื่น ดีขึ้นก็ถามแคะหูอีกล่ะสิ เปล่าไม่ได้ทำ แล้วทำไหม เหมือนแคะหูบ้านหมุนแบบครั้งก่อน ๆ เปล่านะ ยายแค่ดื่มน้ำข้าวหมากแก้วเดียว เอง ดื่มแล้วทำไมมันมึน ๆ ไม่รู้ อ๋อเมาน้ำข้าวหมาก น้อง ๆสาโทแหละเข้าใจ ที หลังอย่าเยอะนะยาย ไวน์ยังอ่อนกว่าน้ำข้าวหมากจะบอกให้
.........อาการนอนไม่หลับ แรกไม่รู้ หลับยากเมื่อไรแกก็จะหายามากินแล้วก็หลับได้ มาทราบทีหลังเป็นพวกยาที่หมอให้เพราะไปพบหมอก็จะบ่นให้เขาฟัง หมอก็จัดให้ มา เพราะรู้จักหมอดีนี่ หลัง ๆ เห็นใช้ยาพวกแก้แพ้มั้ง กินแล้วก็ง่วง ๆ ได้ต่อมาก็ สังเกตดูแกชอบนอนหลับกลางวัน น่าจะเกินห้าชั่วโมงแล้วกลางคืนมันก็หลับยาก เป็นธรรมดา ก็คงจะมีอาการหลับยากต่อไป เพราะคนสูงอายุอย่างเรา ๆ นอนวันละ 7- 8 ชั่วโมง พอแล้ว หลับมากกว่านั้นจะยากหน่อย
........อาการกระดูกพรุน ยายเล่าให้ฟังเอง ไปตรวจมวลสารกระดูกและทานยาตาม หมอสั่งไม่ขาด วันหนึ่งยายไปเที่ยวตลาดสด หกล้มกระดูกสะโพกร้าว หมอใส่สกรู ให้สองตัวเดินไม่ถนัดจนทุกวันนี้ ไปตรวจเห็นว่ามีปัญหาต้องผ่าเอาสกรูออกรออยู่ หมอจะนัดผ่าเมื่อไร
........อาการซึมเศร้า นี่ยายก็บอกเองเคยเป็นมากถึงขนาดต้องพึ่งจิตแพทย์ อยู่ ด้วยกันก็ไม่รู้นี่ว่ามีอาการซึมเศร้า ก็เห็นรื่นเริงเบิกบานดีอยู่ ชวนให้พาไปนั่นไปนี่ บ่อย ๆ ตลาดสดใกล้ไกลเส้นทาง ไปบางน้ำเปรี้ยว องครักษ์ คลองสิบหก นครนายก ปราจีน อยู่ตรงไหน ตลาดเปิดวันไหน น่าจะจำได้หมดเพราะไปบ่อย บางทีก็เตลิด เข้าไป กทม. สุขาภิบาล 5 ตลาดไท ตลาดสี่มุมเมือง งานเมืองทองธานี ศูนย์ศิริกิตต์ มีตารางให้เลือกอยากไปงานไหน สั่งเอา ๆ ไม่อยากเชื่อว่าจะมีอาการซึมเศร้า ก็ ขยันเที่ยวได้ขนาดนี้
........โรคเส้นเลือดตีบ อันนี้เห็นน้องชายทำบายพาส ก็คงวิตกอาจเป็นบ้าง เลย พยายามตรวจเชคบ่อย ๆ รามา ไปซักหกเที่ยว ตาไปทรวงอกยายก็ไปเป็นเพื่อน ไปเห็นหมอ และพยาบาลที่นั่นเขาพูดคุยเป็นกันเองดี ขอไปเป็นคนไข้ที่นั่นไม่ ผิดหวังหรอก เขาตรวจอาการต่าง ๆ จนสุดท้ายสั่งให้ไปตรวจด้วยการฉีดสี จะ ได้รู้ชัด ๆว่าอาการที่เป็นอยู่มีผลมาจากเส้นเลือดตีบไหม ถ้าใช่ก็จะได้รับการ แก้ไขไปเลย ครับโรงพยาบาลนี้เชี่ยวชาญเรื่องโรคทรวงอก โดยเฉพาะเรื่อง หัวใจ ปอด มีคนไข้สองโรคนี้มาขอรับรักษาเป็นอันมาก
......เขียนเล่าถึงอาการต่าง ๆ ของยาย ความจริงก็คือแกมีความรู้เรื่องสุขภาพ อนามัยดี ช่วงทำงานก็สนใจแต่คนป่วย ส่วนตัวเองก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจมากนัก พอออกจากงานมาก็มีเวลามาก สนใจตัวเองมากขึ้น นั่นก็คล้ายจะเป็นโรคที่ 1 นี่ก็ เหมือนเป็นโรคที่ 2 ไปพบหมอก็ได้ยาปลอบใจมา ก็ไล่อาการไปเรื่อย บางทีก็ เจอของจริงเจ็บป่วยจริง ก็กินยาตามหมอสั่ง หมอซึมเศร้าหมอกระดูก หมอโรค หัวใจ ยาวันละหลายสิบเม็ด เป็นคู่แข่งตาได้ เรื่องใช้ยามาก



คุณยายหลายออพชั่น 
-------------------------------
.......คำพูดล้อเล่นกับคุณยายธนัญธร ณรงค์หนู ในฐานะที่ยายเขาเปลี่ยนจุดหมายที่จะไป ธุระบ่อย คือเพิ่มมาเรื่อย ทั้งที่จุดหมายแรกยังไปไม่ถึง บ่อยเข้าก็เลยแกล้งประชดว่า หลาย ออพชั่น แทนที่จะโกรธกลับชอบใจ แถมยังให้เราเขียนขยายความให้อ่านหน่อย เอาแบบ คุณนายสะอาดนั่นแหละ ๆ เป็นงั้นไป .......วันหนึ่งเราเตรียมรถแต่เช้า ยายบอกแต่วานแล้วว่าวันนี้จะไปที่คลองสิบหก นครนายก หาซื้อพืชผักสวนครัวมาปลูก ไม่กล้าถามหรอกว่าปลูกตรงไหน เพราะลงต้นไม้เต็มบ้าน เหลือ ไว้เฉพาะทางเดินที่โรยหินกรวด และทางรถเข้าออก กระนั้นก็ไม่วายเอากระถางมาวาง รถ เยียดกระถางแตกบ่อย ๆ แต่ไม่เข็ด เลยประชดด้วยขยายสวนไปเป็นสวนลอยฟ้า ทำโครง นั่งร้านไม้ไผ่ ข้างทางเดิน เอากระถางมานั่ง ปลูกพวกสัปรดสี หอยกาบ พวกหว่านต่าง ๆ พอติดมันก็เป็นกำแพงต้นไม้เห็นบอก ดี ๆ ทำเยอะ ๆ จะเอาผักกาดหอม กระหล่ำ คะน้า มาลงด้วยเป็นงั้นไป เลยขยายซะเต็มบ้าน
.......รอจนสายไม่ออกซะที ถอยรถมารอหน้าบ้าน เปิดกระจกถาม รอนานแล้วเมื่อไรจะไป ยายบอกจะรีบไปไหนอาบน้ำให้ลูกอยู่ กำลังแต่งตัว รอก่อน อ้อจะเอาหมาน้อยสองตัวไปด้วย ต้องอาบน้ำแร่แช่น้ำหมักก่อน สวมแค่ปลอกคอมีสายจูง ถ้าอากาศหนาวมีเสื้อคลุมด้วยตอน ได้มาใหม่ ๆ มีรองเท้าด้วยนะ แต่ใส่ได้ไม่เกิดสามครั้งหรอก เพราะมันหลุดหายไปข้างหนึ่ง ก็ต้องทิ้งแล้ว บ่อยเข้าซื้อไม่ไหวเลยเลิก ลงบ้านแล้วหมาก็สำคัญ จองที่นั่งเบาะหน้า ยายขึ้น มาก็เลื่อนชั้นนั่งตักสองตัวแย่งกัน กัดกันประจำตัวเล็กต้องถอย มานั่งตักเรากขับรถไม่ถนัด เลยอุ้มไปนอนเบาะหลัง ทีนี้ก็ออกรถได้จะไปคลองสิบหก
........ไปทางพนมนะมีธุระจะแวะเยี่ยมหลวงน้าวัดเตาอิฐ ก็ต้องออกมาทางตะวันออกพลาซ่า ไม่ไปทางบางน้ำเปรี้ยวซึ่งเป็นทางตรง ทางพนมอ้อมมาก แต่ยายสั่งก็ต้องไป คงไม่มีอะไรอีก แต่ผิดเลยพลาซ่ามานิดหนึ่ง...จอด ๆ ๆ ๆ นั่นไก่ย่างวิเชียรบุรีตรงนั่น ...ใช้เห็นแล้วป้ายออก ตัวโตอ่านออกน่า...แวะซี จะซื้อซ่นตีนไก่ให้หมา รู้อยู่แกล้งถามเฉย ๆเปิดกระจก ไม่ลงนะ ตะโกนถามเลย ลุง ๆ มีซ่นตีนไหม ลูกค้าเขามองใหญ่เลยเพราะเขาไม่รู้นี่ ลุงป้าคนขายเขา รู้จักเราดี แกร้องตอบมีเพียง 5 ไม้ครับ...เอาหมด..เอาปีกด้วย 2 ไม้ ข้าวเหนียวสอง จบ ไปได้ ......นั่งรถไปป้อนซ่นตีนให้หมาไป แอบดูคนก็แทะด้วยนะ ไม่ทักหรอกเห็นบ่อย....เดี๋ยว ๆ นั่นแผงปลาแดดเดียวจอดหน่อย เคยซื้อบ่อย ปลานิล ปลาช่อน เขาทำอร่อย ซื้อมาอย่างละกิโล เลยถามทำไมซื้อน้อยแกบอกข้างหน้าก็มี ถูกกว่าตรงนี้ เออมีเผื่อซื้ออีกด้วย เอาพวกปลาแดด เดียวนี่ถวายพระได้ไหม ได้สิควายตัวเป็น ๆเขายังเอาไปถวายวัดเลยแต่ถ้าจะเอาไปถวายให้ ฉัน ไม่ดีหรอก ไม่มีแม่ครัว เอาแบบทอดสุกแล้วถวายดีกว่า ใกล้พนมมีป้ายสินค้าสองมือ
จากญี่ปุ่น ยายเถียงมือสอง แวะหน่อยมีอะไรน่าสนใจไหม ก็ต้องแวะออกมาก็เต็มสองมือ แหละ เห็นไหมใครว่าไม่ใช่สองมือ
......เลยพนมไปซักห้ากิโลเมตรก็ถึงวัด มีศาลพระภูมิตั้งเรียงราย มีเจดีย์เต็มสวนป่า เห็น ยกมือไหว้ครั้งเดียว ปกติผ่านศาลที่ไหนก็ไหว้ดะ เคยแกล้งบอกว่าตรงนั้นมีศาลนะ แกก็ไหว้ ครั้งหนึ่งขับรถไปมอเตอร์เวย์ ผ่านลาดกระบัง จะไปกทม. เครื่องบินลำใหญ่มันร่อนต่ำลง เลยชี้ให้แกดู นั่นเครื่องบิน แกยก มือไหว้ เสร็จก็หันมาด่าเราว่าแกล้งให้แกไหว้เครื่องบิน.... กว่าจะถึงกุฎิพระก็ผ่านซักสามศาล ขอบคุณชาวบ้านที่ตั้งไว้น้อย เราลงไปดูต้นโพธิ์ทองถ่ายรูป ปล่อยยายไปหาพระเอง เดี๋ยวจะ ตามไป สักครูกลับมาบอกพระไม่อยู่ ก็ออกเดินทางต่อไป
.......ไปคลองสิหก ตัดตรงไปทางอำเภอบ้านสร้างปราจีบุรี ผ่านบางปลาร้า มีตลาดนัด...เดี๋ยว ๆ แวะหน่อย ก็จอดให้ไปตรวจราชการตลาดนัด ได้ผักมาสองสามกำก็ไปต่อได้คราวนี้ยาวหน่อย ฝนตก ติดต่อกันหลายวันมีซากตัวเหี้ยมันขวางรถเขา เลยเป็นศพไปเห็น 4-5 ศพ ยายก็บ่นคนขับ พวกนี้ใจดำ เหยียบได้แม้กระทั่งเหี้ย มันตัวเล็กยาย ตัวใหญ่แบบวัว ควาย ช้าง ต่อให้เหยียบ ขี้แตกกระจาย ก็ไม่ตาย ทำไมล่ะ ขี้แตกขนาดนั้นจะเหลือเรอะ แหมไม่เชื่ออีก ตอนผ่านเขา ใหญ่ลงปากช่องเห็นขี้ข้างกระจายเต็มถนนไหม ยายว่าเห็นซิ ยังขนลุกเลย อ้าวแล้วขี้แตก กระจายเพราะรถเหยียบใช่ไหม แต่ไม่เห็นช้าง....ไม่ตายซักตัว ไม่เห็นแปลกนี่ เออก็มันเหยียบ แต่ขี้ ไม่เจอตัวมันนี่
.......ผ่านอำเภอบ้านสร้างมาอย่างเรียบร้อย มามีปัญหาตอนขึ้นถนนนครนายก-รังสิต ต้องจอด ให้ลงรถเป็นระยะ ๆ แผงลอยผลไม้ แผงลอยเป็นระยะ ๆ ยายก็ต้องลงไปตรวจการเป็นระยะ เหมือนกัน กว่าจะหลุดมาได้ก็นานเกือบชั่วโมง ผ่านหน้าศูนย์การแพทย์องครักษ์มีตลาดนัด ที่ศูนย์การแพทย์ รู้อีก ตา ๆ แวะหน่อยวันนี้ตลาดนัดรอบตึกศูนย์แพทย์ด้วย ของเยอะดี ก็ต้อง แวะเข้าไป ปล่อยลงแล้วเราไปหาที่จอด ได้ข้างวิทยาลัยแพทย์ ดีเหมือนกัน ทาโร่คุกกี้ จะได้ ลงเดินไปขี้เยี่ยวบ้าง มีก๊อกประปาคงใช้รดต้นไม้ ไปเปิดน้ำใส่กระบะ ให้หมาดื่ม มันคงหิวมาก หมดไปสองกระบะ จูงให้เดินไปริมรั้ว มีหญ้าอ่อน ๆ ขึ้นมันเล็มกินหญ้าไป เยี่ยวรดไป แบบ หมา ๆ ไม่มีมรรยาทเลย เอ๊ะ ไม่เกี่ยวกับเจ้าของนะ มันเป็นของมันเอง ครู่หนึ่งมันเห่ากรร โชกจะไปกัดหมาชาวบ้านเขา ขำก็ขำ มึงสองตัวหนักไม่ถึงครึ่งเขาหรอก อย่าอวดดีเลย เขา เดินดูเฉย ๆ ไม่คิดจะมาท้ากัดพวกแกหรอก มันคงนึกว่าลูกหมามั้งไม่สนใจเดินหลีกหนีไป ครู่หนึ่งยายโทรมาบอกเสร็จแล้วรอหน้าตึกอำนวยการ
..............ออกจากศูนย์แพทย์นครนายกเลี้ยวซ้ายไปสักครึ่งกิโลเมตรก็เป็นเป้าหมายที่จะมา วันนี้ สี่โมงเย็นแล้วตลาดนัดมีแม่ค้าเต็มพื้นที่ คนซื้อกำลังสนุกเดินชมและเลือกซื้อของกัน ไปส่งยายปากทางเข้าตลาดนัด แล้วเราก็อ้อมไปหาที่จอดรถ ที่เดิมแหละ สวนพันธุ์ไม้พวก พืชสวนครัว ขิง ข่า ตะไคร้ มะเขือ กะเพราะ แมงลัก พริก สะระแหน่ ฯลฯ ต้นละ10-15 บาท วันนี้ได้สัก 25 ต้น พอแล้ว มาซื้อบ่อย ปลูกไว้สักระยะหนึ่งมันก็ตาย มาเอาไปปลูกใหม่ ห้าโมงเสร็จยายหอบสมบัติมามีแต่ของกิน ใส่ท้ายรถแล้วก็ชวนกันกลับ ถึงบ้านค่ำมืด พอดีเหมื่อนทุกครั้งที่ไปเที่ยวทางนี้..........



หมอนัดยาย 16 ตุลาคม 2560 
--------------------------------
........ยายมาเป็นคนไข้โรงพยาบาลทรวงอก เพราะสงสัยเส้นเลือดเลี้ยงหัวใจตีบ เทียวไปโรงพยาบาลรามาประมาณ 2 ปี ไม่มีข้อสรุป เลยชวนไปตรวจที่นี่ เพราะผมเป็นคนไข้ทำบอลลูน 3 จุด และมาพบ
หมอประจำ ถ้ายายมาตรวจที่นี่ ก็สบายใจได้เพราะหมอเชี่ยวชาญเฉพาะ โรค น่าจะตรงกับสิ่งที่ยายสงสัย อ้อยายเคยเป็นพยาบาลวิชาชีพอยู่ที่ โรงพยาบาลพระพุทธโสธรฉะเชิงเทรา ลาออกก่อนเกียณ ก็มีความรู้ พวกโรคภัยไข้เจ็บดี ครับลองมาตรวจดูตามกระบวนการของหมอที่นี่ ที่สุดก็ตรวจใหญ่ เอกเรย์ และฉีดสี พบว่าเริ่มมีอาการ ไม่มาก ไม่จำเป็น ต้องผ่าตัดใส่ขดลวด ทานยาประจำก็น่าจะหายได้ ถ้ายังไม่ดีขึ้นค่อยดู อีกที ยายสบายใจที่ไม่ต้องผ่าตัด แต่ก็ต้องทานยาตามหมอสั่งและพบ หมอตามนัด
..........ผมก็ทานยาตามหมอสั่งและมาพบหมอตามนัด ช่วงนี้นัดห่าง ประมาณ4-5 เดือนครั้ง แต่ยายนัด 15 วันครั้ง นี่เองที่ต้องพายายมา พบหมอที่โรงพยาบาลทรวงอก นนทบุรี บ่อย ๆ ตรวจและรับยาก็กลับ
บ้านได้ ยายเขามีเพื่อนเรียนพยาบาลที่วิทยาลัยพระปกเกล้า จันทบุรี ทำงานอยู่โรงพยาบาลในกรุงเทพ ฯ หลายคน ตอนนี้เกษียณหมดทุก คนแล้ว พอได้ข่าวยายมาพบหมอ แห่กันมาเยี่ยม ช่วยติดต่อประสาน งานการตรวจการรับยา สนุกกันใหญ่ วันนี้ยายเลยหาผลไม้ลูกโต ๆ มา ฝากเพื่อน มะพร้าวอ่อน ซื้อเขาลูกละสิบบาท อ้อไปซื้อที่สวนเลยนะ เจ้าของสวนใจดี พอรู้จะเอาไปฝากพวกพยาบาลเพื่อน ๆ จัดการปาดหัว เจียนท้ายให้ตั้งได้ สวยงาม ซื้อมา 50 ลูก เลยมีปัญหา เพื่อนมารถเมล์ กันต้องตามไปส่งที่บ้าน อ้อ...ก่อนไปบ้าน ให้พาไปเยี่ยมเพื่อนหน่อย
........เราก็บอกนะว่าเราไม่ใช่คนกรุงเทพ ไม่รู้จักหรอกที่ไหนคืออะไร รู้แต่มันคือที่ไหน ? ....ไปทั่วกรุงเทพฯแหละ อยากให้ขับรถไปส่งที่ไหนก็บอก ทางแล้วกัน เขาบอกให้พาไปแถววัดราชบพิธ คุณไปหา ยมราชถูกไหม แหมที่อื่นมีถมไป ไปหายมราชทำไม อ้อขอโทษทางด่วนไปลงยมราช แล้วค่อยไปต่อสนามหลวง ไปถูกไหม ไม่รู้สิเนาะ ปกติให้คนอื่นพาไป ขับไปเองไม่แน่ใจ บอกทางดี ๆแล้วกัน กดเนวิเกเตอร์ยมราช มีแฮะ..... ออกจากทรวงอกทาทางงามวงศ์วานลอดทางด่วนไปขึ้นอีกฝั่ง ด่านนี้ มาบ่อย ขามาเสียสิบบาท เขาเรียกด่านกาแฟ ขากลับโหดหน่อยเก็บหกสิบบาท วิ่งย้อนมาทางจตุจักร บขส.นั่นแหละ เห็นทางด่วนสายใหม่ ขึ้นที่นี่ปลายทางพุทธมณฑลสะดวกมากมาย ยังหาเรื่องไปพุทธมณฑล ไม่ได้เลยยังไม่ได้ลอง เลยมาถึงแยกอนุสาวรีย์บอกทางให้ตัดตรงไป ทางรามานะ อืมสนุกดีแย่งกันบอกทาง ทานด่วนวิ่งผ่านหน้าตึกสมเด็จ พระเทพฯจำได้ ไม่นานก็เห็นป้ายยมราช
.........ลงทางด่วน ไปหาหลานหลวงนะ ไม่ใช่ลูกหลวงเหรอ เปล่า หลานหลวง เลยแซวว่า สงสัยพระองค์ภาแน่เลย งงกันอะไรนะ เราไม่ บอก ตรงไปถนนหลานหลวง ผ่านฟ้า เข้าราชดำเนิน มุ่งไปสนามหลวง จะถึงสนามหลวงแล้วให้ไปซ้ายหรือขวา เลยจะเลี้ยวซ้าย เสียงบอก ไม่ใช่ตรงนี้ ไปอีกค่อยเลี้ยว ไปวัดราชบพิธ ค่อยเลี้ยวซ้ายอีก เล่นเลียบ คลองกลับมา เสียดายวันนี้เขาปิดถนนที่จะให้เลี้ยวซ้าย เลยวนออกขวา คนบอกทางมึนไม่รู้จะให้ไปทางไหน เราก็วิ่งออกสนามหลวง ไม่หลง หรอกแถวนี้ที่เที่ยวตลาดนัดสมัยก่อนโน้นมาทุกเสาร์อาทิตย์ วิ่งไปจนถึง วังเห็นประตูวังเปิดกว้าง มีรถคันหนึ่งแล่นออกมา เลยแกล้งถามว่าเข้าวัง ไหม เลยได้หัวเราะกัน นั่นมันรถวังเขา เรามันรถชนบทเข้าไม่ได้ ก็อ้อม ไปทางวัดโพธิ์ เห็นป้ายโรงเรียนวัดราชบพิธ ดีใจโทรบอกกันว่าถึงวัดราชบพิธแล้ว
.........มีเสียงบอกทางผ่านโทรศัพท์ บอกเลี้ยวซ้าย อ้าวทางปิดออก ไปทางขวา ขึ้นสพานพุทธ วนกลับมาอีกรอบ เลียบมาทางคลองหลอด ถึงกระทรวงมหาดไป เสียงบอกทางใช่ ๆ ๆ ๆ ไม่นานก็เห็นคนดักทาง กวักมือให้ ทำไมเขารู้รถเรานะ ยายบอกรู้สิ ฉันส่งเลขทะเบียนให้ไปแต่ แรกแล้ว อ้อ อย่างนี้เอง จอดรถแล้วก็เชิญสนทนาพาทีกันตามสบาย เลี้ยงข้าวปลาอาหารกัน สนุกสนานตามประสาเด็กนักเรียนพยาบาลพบ กัน ถึงจะวัยหลังเกษียณก็เถอะ คุยกันสนุกได้เท่าเดิม ก็ดีนะนาน ๆพบกัน เราก็เดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย ตรงนี้มันด้านหลังกระทรวงมหาดไทย ถ้าถนน ไม่ปิด ก็ไปหน้าศาลอาญาเลี้ยวข้างกระทรวงได้ คุยกันสนุกสนานเฮฮา พอสมควรแก่เวลาก็ลากลับ เป็นห่วงกันกลับถูกไหมล่ะ เลยบอกว่าผมรู้ ทางไปยมราช พันธทิพย์งามวงวาน จากนั้นบอกทางเองละกัน กดเนวิเกเตอร์มันพาไปยมราช ขึ้นทางด่วนกลับมางามวงศ์วาน ลงทางด่วนสัก 150 เมตรก็พันธ์ทิพย์งามวงศ์วาน เพื่อนขอลงไปห้างสามคน เหลืออีก
สาม ไปตามซอกซอยโผล่วัดบางขวัญ ออกด้านหลัง ไปบ้านคุณจ้อ ของฝากลงที่นี่แล้วไปส่งอีกสองคน ใกล้ ๆเมืองทองธานี
........เดินตลาดนัดก็นึกถึงตลาดใกล้บ้านที่ไปบ่อย ๆ แต่ของจะถูกลง คนขายก็แปลกหน้ากัน ไม่ค่อยรู้จักเรา ต่างกับตลาดหน้าศาลากลาง มีแต่คนรู้จัก ไปแผงไหนก็ถามหาแต่ยาย ยายไม่มาด้วยเหรอ บางครั้งหมดอารมณ์ไม่ อยากเดินเลยก็มี ขึ้นรถเสร็จก็กลับกัน แต่ขำดี พอกลับรถได้ ฝนเทลงมาอย่างหนักแทบวิ่งรถไม่ได้ วิ่งมาสิบกว่ากิโลเมตรยังไม่พ้นสายฝน จนนึกห่วง บ้านเพราะตากผ้าไว้ยังไม่ได้เก็บ แต่ยังโชคดีพระพิรุณท่านคงทราบ เลยไม่ให้ ฝนหยดลงแม้แต่หยดเดียว ที่บ้านไม่มีฝน จอดรถเก็บของตามระเบียบ จบได้


ไปเฝ้าไข้ยายที่โรงพยาบาล 
-------------------------------
.......ผมเขียนเรื่องพาคุณยายไปพักผ่อนที่รีสอร์ทชื่อคล้ายโรงพยาบาล พออ่านเนื้อหาก็ทราบ ว่าใช่โรงพยาบาลจริง ๆ ผมเขียนให้คนอ่านรู้สึกเบา ๆไม่ซีเรียส แต่บางท่านก็สงสัยว่าโรงพยาบาล คล้ายรีสอร์ทตรงไหน ครับก็ชวนสงสัยจริง ๆ คนอื่นอาจรู้สึกกลัว ๆ เมื่อต้องไปโรงพยาบาล แต่คุณ ยายจะรู้สึกเหมือนไปเยี่ยมบ้าน เพราะยายทำงานอยู่ที่นี่กว่าสามสิบปี มีพี่น้องที่คุ้นเคยกันยังทำงาน อยู่เป็นจำนวนมาก ไปติดต่อแผนกไหนก็ได้ยินเสียงทักทายและให้กำลังใจ อยู่บ้านซะอีกที่เงียบ เหงา ผมเลยแซวว่ามาโรงพยาบาลยังกะมาพักที่รีสอร์ทเลยนะยาย แกทำปากขมุบขมิบ คงสรรเสริญ เข้าให้นั่นแหละ
........ยายมาโรงพยาบาลเที่ยวนี้เพราะหมอจะผ่าเอาสกรูที่ใส่ไว้คราวหกล้มสะโพกร้าวนานแล้วแหละ ออกให้ เพราะกระดูกเชื่อมติดดีแล้ว คืนวันที่ 5 พย.2560 นอนพักเตรียมพร้อมรับการผ่าตัด ลูกสาว พามาส่งตั้งแต่สามโมงเช้า ได้ห้องที่ตึกใหม่ เบอร์ 1404 ชั้นสิบสี่ห้องที่สี่ โทรมาบอกก็สบายใจที่ ได้ห้องกะว่าหลังเที่ยงจะแวะไปดู ซักห้าโมงเห็นเดินยิ้มเข้ามาบ้านทักทายกับหมาน้อย แปลกใจก็ ถามได้ความว่าขอเขามาทำธุระนิดหน่อยบ่ายให้ตาไปเฝ้า ก็ตามนั้นบ่ายคนเฝ้าก็เป็นตาตามสั่ง 
........ถามพยาบาลเขาบอกเป็นการผ่าเอาสกรูออก ไม่อันตรายรักษาแผลให้ดีก็ไม่มีปัญหาอะไร ก็เลยกลับบ้านเอาโน้ทบุ๊คมานังเขียนหนังสือฆ่าเวลา เขียนไปเขียนมาอยากอัพเฟซบุ้ค เขียนในคอม
จะอัพด้วยมือถือ ไม่ค่อยสะดวก ลองเชื่อมเนตผ่านมือถือด้วยฮอตสปอต ช้าแต่ก็ส่งได้ถ้าข้อความ ไม่ยาวเกินไป ยาวเกินใช้เวลานานมากรอไม่ไหว ก็พอแก้ปัญหาได้ ปกติโน้ทเวลาเล่นที่บ้าน ใช้ WTFIของบ้านได้เลยเพราะเราเป็นคนตั้งพาสเวอร์ดเอง อยุ่โรงพยาบาลเชคดูมีสัก 12 ชื่อ แต่เราไม่รู้ พาสเวอร์ดเลยใช้ไม่ได้ ขนาดบางชื่อบอกบริการฟรี พอคลิกจะเชื่อมก็ถามหาพาสเวอร์ด นั่นแหละจึง ต้องงมใช้มือถือ บริการไวไฟฟรีของ ไอ.ซี.ที. ที่คุยว่ามีทั่วถึงทุกจังหวัด ทุกตำบล ลองค้นหาข้อมูล พบว่าต้องอยู่ใกล้จุดบริการ และต้องสมัครเป็นสมาชิกก่อน สมัครก็ไม่ได้อีก เพราะเราอยู่ห่างจุดบริการ สงสัยว่าจุดบริการจะอยู่สำนักงานเขาเองมั้ง มีก็เท่ากับไม่มี
.......คนป่วยดูแลไม่ยาก มีเจ้าหน้าที่พยาบาลมาตรวจเยี่ยมตามหมอสั่ง ทำแผล ให้ยา เวลาอาหาร
ก็ทานไม่หมด คนเฝ้าต้องช่วยทุกมื้อ ช่วยกินน่ะ เหลือเยอะของดี ๆ ทั้งนั้น แต่มันจืด มีน้ำปลาก็พอไหว
นอกนั้นก็นอนพัก เข้าห้องน้ำก็ยุ่งหน่อย สายน้ำเกลือ สายระบายของเสียจากแผลผ่าตัด ทุกลักทุเล
กว่าจะเสร็จ เปลี่ยนเสื้อผ้าก็ยุ่งดี แขนเสื้อต้องสอดสายน้ำเกลือ ส่วนผ้านุ่งยายอยากได้แบบกางเกง
เหน็บแน่นดี แต่มันต้องสอดสายยางลอดขากางเกง เลยเอาผ้าถุงให้แทน เวลาอาบน้ำยายชอบใช้ผ้า
ขนหนูเล็ก ๆ ชุบน้ำอุ่นเช็ดตัวบ้าง เช็ดตูดมั่ง ก็ใช้คนละผืนกัน แต่มันสนุกตรงเอาไปตาก แห้งแล้วจำ
ไม่ได้ผืนไหนเป็นผืนไหน เพราะมาจากห่อเดียวกันสีเดียวกัน จนต้องไปซื้อห่อใหม่สีใหม่
...เช้าเย็นจะมีเจ้าหน้าที่ตรวจเชคเบาหวานความดัน ถามเขาบอกปกติก็เลยสงสัยว่าหน้าห้องบอกให้จัด
อาหารของคนเป็นเบาหวาน ไม่เปลี่ยนให้เหรอเธอสงสัยทำไมล่ะ ต้องหมอสั่งถึงเปลี่ยนได้ แหม 3 วัน
ที่ตรวจเบาหวาน 101-110 อยู่ช่วงนี้เอง เปลี่ยนอาหารได้คนเฝ้าจะได้ทานง่ายหน่อย แค่นี้แหละที่ถาม
เธอหัวเราะบอกว่าแล้วจะถามหมอให้ สงสัยงวดหน้ามั้งถึงจะเปลี่ยนให้ ของเยี่ยมไข้พวกขนมเครื่องดื่ม
ไม่มีปัญหาคนไข้เลือกทานได้ตามใจชอบ แต่ผลไม้ช่วงนี้มีแต่ของทานยากเช่น มะม่วงมัน ฝรั่ง พลับ
ยายเขาใช้ฟันปลอมบางส่วน เลยไม่ถนัดของพวกเนื้อแข็ง ๆ มาลงที่ตา ถึงจะไม่มีฟันเพราะถอดหมด
แต่มีฟันปลอมแบบเต็มปาก เลยไม่มีปัญหาช่วยกินแทนได้สบาย ๆ ลงไปซื้อน้ำปลา น้ำจิ้ม น้ำปลาหวาน
มาช่วยอีก ทานได้อร่อยดี ขอบคุณแทนยายแล้วกัน
......ยายเป็นคนขอบเย็น ๆ เปิดแอร์แล้วยังไม่พอ ต้องเปิดพัดลมช่วยอีกแรง ยายบอกมันติดแอร์ ลม
แอร์มันพุ่งเลยเตียงไปตกทางประตูเข้าโน่น ทำไมมันไม่ส่องแอร์มาที่เตียงคนไข้ นั่นซีนะ ช่างแอร์คง
ไม่รู้ยายจะมานอนเตียงนี้ ปกติคนไข้เจอแอร์หนาว ๆ มักจะไม่ชอบพาลจะจับไข้ให้ได้ เขาเลยทำแบบ
นี้สำหรับคนไข้ทั่ว ๆไป เรานั่งเฝ้าไข้ยังหนาวจนต้องหาเสื้อยืดแขนยาวมาใส่ เวลาอยู่บ้านล่ะเป็นยังไง
ห้องนอนยายติดแอร์ 2 ตัวนะ แต่เปิดทีละตัว มีพัดลมช่วยอีก 1 ตัว เราจะเข้านอนหลังยายหลับไปแล้ว
ก่อนนอนเราก็แอบปิดพัดลมซะ ยายหลับแล้วไม่รู้หรอก แบบนี้พอไหวไม่หนาวมาก
......อยู่ได้สี่ห้าวันแผลเริ่มดี ปวดน้อย ยายบอกหมอว่าดีขึ้นมากแล้วน่าจะให้ไปพักที่บ้านได้ นอนอยู่
โรงพยาบาลไม่ค่อยหลับ แล้วจะมาทำแผลเป็นครั้งคราวเอง ได้ผลแฮะ หมอแกก็รู้จักนี่ พยาบาลก็
ลูกน้องเก่า ตากลับมาบ้านมาเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยน ยายสั่งให้เอารถไปรับ หมอให้ออกไปพักที่บ้านได้
เอารถไปจอดที่หน้าประปา ห่างโรงพยาบาลสัก 500 เมตร แล้วขึ้นไปเก็บข้าวของ และจะไปรับยาไป
ใช้ที่บ้าน รอใบสั่งยาจากพยาบาล ลงจากชั้น 14 จะไปรับยา ยายนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ว่องไวจริง ๆ
ขนาดแผลผ่าตัดที่สะโพกนะเนี่ย รับยาเสร็จก็พากลับบ้าน อ้อบ้านห่างโรงพยาบาล 1500 เมตรเอง
กำลังจะเลี้ยวเข้าบ้าน ยายร้องเดี๋ยว ๆ ห้าโมงแล้วพาไปทานข้าวเที่ยงก่อนหิว เราขอเข้าห้องน้ำก่อน
ผ่านกรงหมามันเห่าประท้วง ทำนองหลายวันแล้วไม่ได้ไปไหน เลยเปิดกรงให้มันวิ่งไปหารถยนต์ที่
ยายรออยู่ พอเรากลับมารถ หมามันประจำที่เรียบร้อยจะไปด้วย
......เสียงโทร.สั่งไก่ย่างสองตัว ส้มตำไทยไม่เผ็ดหนึ่ง ส้มตำปูปลาร้า หนึ่ง ข้าวเหนียวสอง ร้านส้มตำทาง สุวินทวงศ์แหงเลย ประมาณ 9 กม.ครับ แต่เขากำลังขุดถนนจะทำผิวจราจรเป็น หกเลน เลยช้าหน่อย มาถึงที่นั่งว่าง ๆ ลูกค้าเขาส่วนมากสั่งไว้แล้วมารับเป็นถุงส้มตำ ถุงไก่ย่าง ถุงข้าวเหนียว บนราวเหลือ อยู่สัก 3 จ้าว เรานั่งรอครูหนึ่งหันไปมองหมดแล้ว ไม่นานก็ได้ของครบตามสั่ง อร่อยมากครับ เขาหมัก ไก่ไม่เค็มมาก ย่างกรอบไม่แฉะ ข้าวเหนียวนิ่ม กินเล่นยังอร่อยเลย ตำไทยไม่เผ็ดแม่ค้ารู้คนสั่ง ไม่ใส่ พริกให้เลย ถูกใจมาก ส่วนตำปูปลาร้าคนอีสานตำเขาใช้ปูนาลวกให้สุกแล้วแช่น่ำปลาเป็นปูดอง ลาว
อีสานสั่งใช้ปูนา ทั่วไปสั่งให้ปูดำ ปลาร้ารสแซบมาก มาทีไรหมดสองจานทุกที ยายให้สับไก่ตัวเดียว
อีกตัวจะเอากลับบ้าน แล้วแกก็เดินไปคุยกับแม่ค้า กลับมาได้ปีกย่างมาเต็มจาน แกกินแบบคนไม่ได้
กินไก่ย่างมาซัก 1 ปี ประมาณนั้นแหละ ไก่ตัวหนึ่ง ปีกอีกจานหนึ่ง เกลี้ยง เหลือแต่กระดูก จะเอาไป
ให้หมากลัวมันท้วง เลยไปเอาคอไก่ย่างมาสองไม้ ปนกับกระดูกไก่ให้หมามัน
......อิ่มทั้งคนและหมาแล้วก็กลับบ้านได้ วิ่งผ่านสามแยกไปนครเนื่องเขต ยายบอกให้พาไปซื้อ
มะพร้าว แต่ตาไม่ไหวอิ่มแล้วง่วงมากเลยขอผัดไว้วันหลังแล้วกัน ง่วงมากขับรถไม่ค่อยจะดี นั่นแหละ
ถึงยอมกลับบ้าน มาถึงบ้านเก็บข้าวของเสร็จก็หลับทั้งตาทั้งยาย หลับแล้วก็ตัวใครตัวมัน จะฝันไปเที่ยว
ไหนก็เชิญ ตาจะจบละ จะหลับแล้วนี่